باران مهربان

آفتاب سوزان تابستان برهمه جا تابیده و چندین ماه است که باران نباریده. زمین خشک شده و تمامی درختان از تشنگی له له می زنند و نزدیک است که خشک شوند. سبزه ها همه زرد شده و گل ها پژمرده اند. هیچ چیز نمی روید. و هیچ میوه ای به بار نمی نشیند. پرندگان از شدت گرما به سایه ها پناه برده اند. و حکومت گرما بر سرتاسر دشت حکم فرماست. نه آبی نه بارانی و نه هیچ چیز دیگری. براستی! اگر باران نیابد، آن وقت چه؟ اگر این گرمای سخت و این تشنگی فراوان با باران فرو ننشیند ‌چه؟
آن وقت است که همه درختان خشک شوند. و میوه ها بسوزند. و محصولات همه از بین بروند. قحطی و خشک سالی همه جا را فرا بگیرد. وهمه از بی آبی تلف شوند.
دوران غیبت امام زمان علیه السلام هم مثل آن تابسان بی آب و گرمای طاقت فرساست. تمام دلها مرده اند. و به خاطر قحط سالی ایمان، دیگر هیچ چیزی در آنها نمی روید. گل های مهربانی پژمرده اند و پرندگان سفید عدالت در دور دست ها پنهان گشته اند. زمین خشکیده و چون کویری ترک خورده است. چهره ی زمین از آتش ظلم سوخته است. و دیگر شادابی و طراوتی برایش نمانده است.
و او مثل باران است. بارانی برای شستن تمام سیاهی ها و زشتی ها از چهره ی زمین. بارانی که مهربانی را در دل ها خواهد رویانید. و گل های زیبا را با طراوت خواهد کرد. بارانی که با لطافت خود عدالت را زنده خواهد کرد. و تمام پرندگان سفید صلح را به لانه هایشان باز خواهد گرداند. او پیک دوستی است. و تمام خوبی ها را به گرد یکدیگر خواهد آورد. همانطور که بعد از باران طبیعت یک پارچه شادی می شود، با ظهور او نیز همه یک دل و یک صدا خواهند شد. او کینه ها را خواهد شست. و جایش بذر محبت خواهد کاشت.
آری! او باران رحمت الهی است برای بندگان. پس سلام خداوند بر او باد که به یمن قدومش تمام دل ها بهاری خواهند شد.

حدیث :
امام رضا علیه السلام می فرمایند:
امام: ابر بارنده ، باران پی درپی، خورشید نور بخش، آسمان سایه افکن، زمین گسترده، چشمه ی جوشان، برکه ی زلال و باغ سرسبز و پر از گل است.
اصول کافی، ج 1، ص 286

منبع: وبلاگ زیباترین کشتی هدایت