مرشد:
امروز در زورخانه مرشد به کسی می گویند که آوازی خوش دارد و هنگام ورزش
روی «سر دم» می نشیند و با آهنگ های گوناگون که هر کدام ویژه یکی از حرکات
ورزشی است ضرب میگیرد و شعرهای رزمی که بیشتر از شاهنامه فردوسی برگزیده
می شود می خواند و صدای ضرب و آواز خود را با حرکات ورزشکاران ، هماهنگ می
کند و آنان را به ورزش بر می انگیزد. در قدیم « مرشد» یا «کهنه سوار» کسی
بود که کار آموزش ورزشکاران و پهلوانان با او بود. کهنه سوار در هنگام
ورزش لنگی به دوش می انداخت و چوبی هم که به آن «تعلیمی» می گفتند در دست
می گرفت و در کنار گود می نشست و باستانی کاران یا کشتی‌گیران را در
کارهای ورزشی و کشتی گیری راهنمایی می کرد. کهنه سواران یا مرشدان از
چابک‌ترین و آزموده‌ترین پهلوانان و ورزشکاران بودند . ( گویا مرشد امروزی
را «ضرب گیر» می خواندند).
مُشتُ مالچی: کسی
است که پیش از ورزش به ورزشکاران و پهلوانان لنگ و تنکه میدهد و پس از
ورزش آنها را مشت و مال میکند، تا کوفتگی و خستگی از تنشان بدر رود و
پادویی زورخانه نیز با مشت مالچی است.
کلمات کلیدی: گردانندگان زورخانه
