ما پشتیبان شما هستیم

برادر سید محمد شیرازی نقل می کند:
یکی از تشرفات ایشان در سرداب مطهر سامرا بود. یک مدتی حرم سامرا خیلی غریب شد و شیعیان کم به زیارت می رفتند. مرحوم برادرم در ماه رمضان یک برنامه ای راه انداختند و تشویق کردند که بعد از نماز ظهر و عصر که روزه ها باطل نشود به سامرا برویم. یک روز که با این ماشینها به سامرا رفته بودیم من در خدمت مرحوم برادرم به سرداب مطهر حضرت رفتیم زیرا درب سرداب را شب می بستند ولی حرم تا صبح باز بود.
آن موقع نماز مغرب را مرحوم برادرم در صحن حضرت هادی(ع) اقامه می کردند و بعد از افطار می رفتند. موقع غروب که به سرداب رفته بودیم شاید دو سه نفری بیشتر در انجا نبودند و همه برای نماز رفته بودند و مرحوم برادرم هم فرمودند شما بروید من می آیم. من احتمال دادم مسئله ای در کار باشد، لذا بالا آمدم و منتظر شدم. چند دقیقه ی بعد ایشان از سرداب بالا آمدند اما حالشان خیلی متغیر و غیر طبیعی بود و موقع نماز هم صدای ایشان صدای معمولی و صاف نبود با اینکه در بقیه ی اوقات حتی تا آخر عمر صدای ایشان صاف بود اما آن شب صدای ایشان جور دیگری بود به ایشان گفتم: چیزی شده؟ فرمودند: نه، (آن موقع زمانی بود که بعثی ها قصد جان ما را کرده بودند و همه ی ما را به اعدام تهدید کرده بودند. عده ای را هم گرفته و حبس نموده بودند. خلاصه هر لحظه ممکن بود علیه ما کاری کنند) ما در چنین وضعیتی به سر می بردیم بعده ها ایشان به مناسبتی قضیه ی آن شب را فرمودند که پس از توسلات ایشان حضرت امام عصر(عج) به ایشان فرموده بودند « شما کار خودتان را بکنید ما هم پشتیبان شما هستیم و بلایی سرتان نمی آید.»(1)

پی نوشت:
1ـ ملاقات با امام عصر(ع)، ص93